De vision quest wilde ik doen door een combinatie van zaken. Zo voel ik mij niet happy met mijn werk, ervaar ik spanningen met mijn baas, wil ik van baan of werk veranderen maar wat is wijsheid en voel ik door mijn leeftijd dat ik nog een fase wil werken op een zodanige wijze dat ik het leuk vindt. De ervaring met de trail van 2009 leerde mij dat buiten in de natuur mij opent, aanspreekt en stille lessen leert.
Ik zocht weer zo’n soort ervaring. Verder wilde ik altijd al eens een stilte periode doen. Als je dat optelt kom je uit bij een vision quest, zoals wij gedaan hebben.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik vooraf er niet genoeg tijd voor maakte om er focus voor te krijgen. Het werkgedeelte en de spanning wist ik wel heel goed maar alle andere persoonlijke zaken dacht ik niet over na. Zodoende was de medicine walk wel een wake up call. Het was goed die te doen en veel te lopen in stilte met slechts water bij de hand.
Dat was een eerste signaal voor mij. Het lopen an sich bevalt mij goed en je komt in jezelf door het ritme en de tijd die je krijgt, maar de medicine walk liet ook wel een gevoel achter van ik moest lopen dus ik liep door. Kortom ik was nog niet erg reflectief bezig.
De zweet hut was echt een verrassing. Niet altijd werd het statement voor mij gemaakt dat ik echt aan ene persoonlijk traject begonnen was, ik werd ook nog eens flink beproefd. De hitte en de duisternis en zo ongemakkelijk zitten overheerste bij mij. Momenten van zelfreflectie of diepere gedachten kreeg ik niet. Toch maakte het wel de weg open naar je gaat een stevig traject in en wordt bewuster van wat je gaat doen.
De vision quest begon voor mij met een lekkere lichte spanning in het lichaam. Ik was niet bang maar wel scherp op wat er ging gebeuren en ook wel dat het een beetje spannend was om 4 dagen alleen met water buiten te gaan. De plek vond ik mooi en rustgevend. Het was wel een plek waar stilte bij je kon komen en waar rust hing. De tijd werd al een beetje stil gezet. Het moet dat je tijd voor jezelf krijgt en rust neemt voor wat je gaat doen. Ik was toch wel een tikje spartaans in mijn uitrusting en dat heeft vooral mijn nachtrust wel korter gemaakt. Heel erg vond ik dat niet maar ik had wel gedacht dat ik meer zou slapen maar dat gebeurde al helemaal niet.
De rituelen blijf ik wel wat lastig vinden. De openingsceremonie is kort en verlangt echt een moment van diepgang dat kwam wel wat snel tot mij. Verder ben ik niet zo van rituelen en blijf daar wat argwanend naar kijken. Terugblikkend besef je wel dat je een paar momenten nodig hebt om de stap naar de quest bewust te gaan maken.
De quest zelf heb ik als zeer plezierig ervaren. In tegenstelling tot de trail zit je alleen en heb je geen momenten van gesprek en spiegeling van jezelf op anderen of een inkijkje waar een mede trailer mee zit. Toch vond ik dat nu geen gemis, het alleen zijn was ook een keuze. Bij de trail was er dagelijks een talking stick moment waardoor je heel bewust bezig bleef met je eigen ontwikkeling en emoties. Dat heb ik nu getracht te bereiken door Osho No Mind meditatie. Ik vond zelf wel dat ik iedere dag opnieuw heel bewust moest verbinden met de spirituele ervaring die ik zocht. Het op jezelf zijn in de natuur heeft mij meer geopend om de zaken binnen te laten komen zoals ze zijn. Het is natuurlijk dat er wijzigingen zijn en het is beter mee te bewegen en te leren wat die momenten zijn. Ik heb zo een aantal mooie ervaringen opgedaan met de wind, de droogte van de natuur en het feit dat de nacht een hele fraaie sterrenhemel biedt waar je veel rust aan kunt ontlenen. Vooral wind en droogte wilde ik plaatsen als zaken die je lastig vallen en dat dat momenten van pech zijn. Maar dat is niet zo, het hoort erbij.
Het niet eten is geen probleem geweest en heeft mij niet gestoord. Dat je door al dat water drinken je lichaam reinigt merk je wel en dat geeft een eigen energie.
Veel en vaak heb ik in alle rust en met een prettige fijne concentratie mijn gedachten laten gaan. Over mijn verhouding met mijn vrouw, mijn dochter en haar vriend, over mijn werk en wat ik bereikt heb. Dat ik toch niet zo makkelijk mij bij zaken neerleg maar dat komt omdat ik moeizaam of slecht uitspreek wat ik voel in mijn hart of hoofd. Ik stop veel weg en verwerk dat energie voor doorgaan of met de drive nu even niet eerst dit afmaken. Ik heb mijzelf meer ervaren en geleerd dat ik wel bij mijzelf kom maar dat in het huidige tempo en doorgaan tempo ik daar echt dagen voor nodig heb om een boodschap erin te krijgen.
Mijn doel is wel bereikt omdat ik nu weet dat mijn keuze om wat anders te willen gaan doen terecht is. Dat ik in balans ben met mijn vrouw en dat onze relatie stabiel en goed is. Voor mijn dochter dat ik haar in de fase waar ze nu inzit niet goed ken en dat ik zal moeten investeren in haar en tijd nemen om te leren ontdekken waar zij nu meezit en wat haar vooruit drijft. Dat ik de rust heb teruggevonden die ik toch wel kwijt was geraakt. Niet zozeer dat ik vanaf nu heel rustig ben geworden maar dat ik die beleving weer heb opgefrist en weer heel bewust verbinding met de natuur heb gehad. Ik zie meer mogelijkheden om buiten te combineren met rust verkrijgen.
Saillant detail is dat op de eerste werkdag na de quest s’avonds mijn baas belde en die ging een uurtje los op wat hem in de weg zat en over ons werk. Ik zat meteen twee dagen in een superdip. Dat was een goede en harde les dat de wind waait en blijft waaien, je kunt maar beter leren begrijpen wat de wind drijft en hoe hard die gaat waaien.
Geert, over jouw en Frans nog even. Ik vond het erg goed gaan met jullie beiden. De begeleiding was relaxed en open en ik ervoer vrijheid terwijl er wel gebeurde wat er moest gebeuren. Jullie hebben mijn inzichten verrijkt en mij een aantal raken aanwijzingen meegegeven waar ik echt wat aan heb. Zo zal ik over pijn in mijn hart, eenzaamheid en depressie nu voor altijd anders denken dan ik deed.
Kortom: wat is die Quest voor mij;
Een levende herinnering die mijn grenzen heeft opgerekt, mij helpt om lastige momenten te doorstaan. Tegelijkertijd blijft de quest mij ook die echo geven van wat heb je er mee gedaan en wat doe je er mee?
Juni 2015
